یکی از مواردی که در فرهنگ ما غلط و به طور اشتباه جا افتاده این هستش که حس گریه کردن بد دانسته میشه
با این کار نه تنها احساسات شما نادیده گرفته میشه بلکه حتی ممکنه روان شما رو به نابودی کشیده شود
پشت این حرف تنها نادیده گرفته شدن نیست بلکه ما داریم میگوییم یک آدم ضعیف و بدرد نخور آنجا ایستاده
و ما داریم با این حرف یک آدم سرد و خشک میسازیم که میتونه به خیلی از آدمهای دیگه آسیب برسونه
این را لازمه بدونیم که بروز احساسات در هر سنی زیباست و نشانه ضعف نیست
ما ممکنه در موقعیت های مختلفی مثل شادی، غم و هیجان یا حتی بترسیم و اشک بریزیم
همه ایمن موارد جزء طبیعت یک آدم با روان سالم میباشد
بنظرتون آیا این که احساسات خودمون رو نشان دهیم نشان از ضعیف بودن ماست؟
فوایدی که بروز احساسات مخصوصا گریه کردن برای روان ما داره اینه که جریان احساسات درون ما باز میشه و شروع به حرکت میکنه
این جریان احساسات باعث کاهش تنش و بهبود خلق و خو در ما میشود
یعنی این رو بدانیم که وقتی سطح بار منفی در ما کاهش پیدا کند باعث بهبودی در حال ما میشود
شما با بیرون نریختن احساساتتون شروع میکنید به خودخوری کردن که این خودش باعث آسیب جسمی و روحی میشود
گریه کردن تو چه شرایطی میتونه نگران کننده باشه؟
اگر تمرکز ندارین و به طور دائم احساس خستگی میکنین اگر شبها خوابتون نمیبره و فکر و خیال میکنین و اگه در طول روز احساس اضطراب دارین همه اینها میتونه نشانه از افسردگی باشه
و اگر میبینید کنترل شرایط از دستان شما خارج شده وقتشه حتما با یک مشاور در این زمینه صحبت کنید