درهای تاریک اضطراب: نوازش برای رسیدن به نور و آرامش

 

اختلال اضطراب فراگیر Generalized Anxiety Disorder (GAD)

هر فردی ممکن است در موقعیت هایی دچار نگرانی شود. در بیشتر موارد این نگرانی ها اصول زندگی فرد را مختل نمی کند و به عبارتی روزمرگی فرد را تحت تاثیر قرار نمی دهد. یا حتی انگیزه ای می شود برای تلاش بیشتر، فعالیت بیشتر و موفقیت بیشتر. اما برخی افراد هر روز منبعی از اضطراب و نگرانی دارند که بر زندگی آنها مسلط است، هر لحظه منتظر رخدادی ترسناک هستند  و دائما در حال تجربه ترس اند. این افراد بدون هیچ نشانه ای انتظار بدترین ها را دارند و شدیدا نگران می شوند و زندگی روزمره آنها شدیدا تحت تاثیر این نگرانی قرار می گیرد. این گروه از افراد اضطراب فراگیر را تجربه می کنند. در ادامه مقاله با این تجربه دردناک بیشتر آشنا می شویم.

افراد مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر، حتی بدون هیچ پیش زمینه ای، بشدت نسبت به موارد مالی، خانواده و شغلشان نگران اند. شدت این اضطراب تناسبی با موقعیت نداشته و افراطی است. علائم ممکن است در طی زمان بدتر یا بهتر شود ولی معمولا در زمان استرس، تشدید می شود. این اختلال در کارکرد فرد تداخل ایجاد می کند و اگر علائم براي یک دوره طولانی مدت وجود داشته باشد ناتوان کننده بوده و اثر مخربی در زندگی فرد می گذارد. افرادی که به GAD مبتلا هستند اغلب از این شکایت دارند که نمی توانند نگرانیشان را کنترل کنند. همیشه احساس تنهایی و ترس دارند. و گاهی از این بابت احساس شرمندگی و خجالت زدگی می کنند.

معمولا با این افراد علائم دیگری نیزهمراه است؛

• علائم جسمی
  • تنش عضلانی در ناحیه گردن، شانه، پشت و کتف ها
  • لرزش دست ها
  • تیک
  • سردرد
  • عرق کردن و گر گرفتگی
• مشکلات تمرکزی
• احساس خستگی دائمی
• از جا پریدن ناگهانی
• عدم آرامش
• اختلال خواب
• مشکلات ارتباطی و شغلی
• احساس خارج از کنترل بودن

 

علل ابتلا به GAD

             برخی تحقیقات ریشه اضطراب فراگیر را رثی می دانند. و برخی موقعیت های استرس زا را دلیل آن می دانند. بر عوامل شناختی، رفتاری، هیجانی، بین فردی و عصب زیست شناختی اضطراب فرا اگیر هم مطالعاتی انجام شده است. با این حال به نظر می رسد برخی عوامل خطر ابتلا به GAD را افزایش می دهد؛

• خطر ابتلا زنان به این اختلال بیشتر از مردان است.
• رویدادهای منفی زندگی
• سابقه افسردگی یا سوءمصرف مواد و الکل در فرد
• سابقه افسردگی، اختلال های اضطرابی دیگر یا سوءمصرف مواد و الکل در خانواده
• مزاج
• بازداری رفتاری
• سابقه مشکلات روانی والدین
• بدرفتاری، فقدان یا جدایی طی دوران کودکی
• سبکهای دلبستگی
• رضایت کم از زندگی
• الگوبرداری
• سوگیریهای مرتبط با پردازش اطلاعات هیجانی و مهارتهای بین فردی ضعیف

 

آیا به اختلال اضطراب فراگیر مبتلا هستم؟

چگونه می توانیم تشخیص دهیم که آیا به این مشکل مبتلا هستیم یا خیر. اگر حداقل به مدت 6 ماه نگرانی و تنش مزمن داشته باشید، بطوری که این نگرانی بسیار شدیدتر از اضطرابی است که اکثر مردم در موقعیت مشابه تجربه می کنند،  و یا مکرر تنیده و تحریک پذیر هستید و در خوابیدن دچار مشکل شده اید، احتمالا می توان تشخیص اضطراب فراگیر داد. با این حال لازم است به فرد متخصص مراجعه کنید و در این مورد صحبت کنید. شیوع این اختلال در اواسط عمر به اوج میرسد و در سالهای بعدی عمر کاهش مییابد. میانگین سنی شروع اختلال 30 سال است، اما سن شروع آن بسیار متفاوت میباشد. این اختلال به ندرت پیش از نوجوانی اتفاق میافتد.

 

همزمانی اختلال اضطراب فراگیر با دیگر اختلالات

            معمولا افرادی که از GAD رنج می برند، احتمال مواجهه با افسردگی، اختلال پنیک، اختلال اضطراب اجتماعی و سوء مصرف مواد را نیز دارند. به افسردگی در مقاله دیگری پرداخته شده است. درمان افسردگی در دراز مدت، می تواند بطور جدی بر الگوی خواب، اشتها، سطح انرژی و تندرستی اثر بگذارد. افکار منفی، احساس ناامیدی یا درماندگی و احساس همیشگی غم از علائمی هستند که مبتلایان به افسردگی از آن رنج می برند.

 

درمان اختلال اضطراب فراگیر

             خوشبختانه این مشکل قابل درمان است و لازم است شما به فرد متخصص مراجعه کنید. آنها به شما کمک می کنند تا در قدم اول از سلامت جسمی خود مطمئن شوید و مناسب ترین درمان را دریافت کنید. دارو درمانی و روان درمانی برای فرد مبتلا به GAD پیشنهاد می شود. در درمان دارویی از ضد افسردگی ها، بنزودیازپین ها و آزاپیرون ها  استفاده می شود. اما مانند استفاده از هردرمان دارویی، این مورد نیز باید زیر نظر متخصص انجام شود.

 

رویکرد هیجان مدار، برای درمان اختلال اضطراب فراگیر (GAD) تلاش می‌کند تجربیات عاطفی عمیق‌تر و اساسی‌تری را که مراجعه کنندگان از آن می‌ترسند، آشکار کند. درمان متمرکز بر هیجان (EFT) نشان می‌دهد که چگونه می‌توان این تجربیات دردناک را در درمان به شکلی از انعطاف‌پذیری عاطفی، با ایجاد تجربیاتی از شفقت به خود و ایجاد مرزهای سالم و خشم محافظ، تبدیل کرد. پژوهش ها در مورد درمان GAD بیشتر تحت تاثیر رفتار درمانی شناختی است، در حالی که مطالعات اخیر نشان می دهند رنج هيجاني به‌سادگي توسط تغيير شناختي يا مشکلات رفتار توجيه نمي‌شود، بلکه درد آدمي از لايه‌هاي عميق رواني وي سرچشمه مي‌گيرد. و درمان متمرکز بر هیجان، به عنوان یک درمان جایگزین برای این اختلال به این لایه های عمیق می پردازد و اثر بخشی بالایی را نشان می دهد. انعطاف‌پذیری عاطفی که این رویکرد خاص القا می‌کند به‌عنوان منبعی در هنگام مواجهه با محرک‌های آسیب‌پذیری عاطفی عمل می‌کند، همچنین نیاز بیمار به اجتناب از محرک‌های ترسناک و تجربیات عاطفی را کاهش می‌دهد.  و به مراجعان GAD کمک می شود تا تجربیات دردناک اصلی را به احساس توانمندی و اعتماد درونی تبدیل کنند.